Dobre praktyki sprzyjające ochronie różnorodności biologicznej terenów rolniczych

Dla zachowania różnorodności biologicznej terenów rolniczych ważne jest odpowiednie użytkowanie gruntów rolnych, m.in:

 

Koszenia od środka do zewnątrz. Taka technika koszenia zmniejsza ryzyko nieumyślnego zabicia piskląt, czy młodych ssaków podczas koszenia łąki. Zwierzęta mają możliwość ucieczki w kierunku nieskoszonych fragmentów roślinności i przemieszczenia się na zewnątrz działki w bezpieczne miejsce. Koszenie od zewnątrz do środka działki zapędza natomiast zwierzęta w pułapkę, odcinając im możliwość ucieczki.

  • Koszenie "do środka" - NIEWŁAŚCIWE!

  • Koszenie "od środka" - WŁAŚCIWE

Ograniczone nawożenie. Gospodarowanie na gruntach zgodnie z planem nawozowym, opartym na bilansie azotu oraz aktualnej analizie chemicznej gleby, określającej zawartości fosforu, potasu, magnezu oraz potrzebę wapnowania. Pozwala na uniknięcie nadmiernej chemizacji w rolnictwie poprzez nawożenie w ilościach odpowiadających rzeczywistym potrzebom roślin.
 

Opóźnienie pierwszego pokosu. Koszenie łąki po 20 czerwca znacznie zwiększy szanse na pomyśle wyprowadzenie lęgów przez coraz rzadsze, gniazdujące na łąkach gatunki ptaków np. czajkę, rycyka, krwawodzioba, kulika wielkiego. Umożliwi również zakwitnięcie różnym gatunkom roślin (w tym gatunkom rzadkim!), które stanowią pokarm dla wielu owadów np. dla tak cennych dla przyrody i gospodarki człowieka zapylaczy.

 

Płodozmian czyli następstwo roślin uprawnych z różnych rodzin na gruntach ornych. Stosowanie płodozmianu zapobiega rozprzestrzenianiu się chorób i szkodników w uprawach oraz użyźnia glebę. Poza tym korzystnie wpływa na różnorodność biologiczną poprzez tworzenie mozaiki upraw.

 

Zamontowanie z przodu ciągnika „wypłaszacza”,tj. uzbrojonego w stukające łańcuchy urządzenia, powoduje, że podczas koszenia zwierzęta są płoszone z darni traw i zmuszane do ucieczki w bezpieczne miejsca.

  • Wypłaszacz ptaków. Fot. K. Trzciński

  • Wypłaszacz ptaków. Fot. K. Trzciński

Sadzenie i ogławianie wierzb. Znany nam, charakterystyczny pokrój wierzby głowiastej powstaje wyłącznie w wyniku regularnej pielęgnacji drzewa, polegającej na obcinaniu pędów (ogławianiu) w okresie jesienno-zimowym. Niegdyś była ona prowadzona z korzyścią dla człowieka, który pozyskiwał pędy wierzb na wiklinę, paszę dla zwierząt lub na opał. Dziś, stare okazy przerastają i rozłamują się pod ciężarem gałęzi. Jedynym sposobem na ocalenie wierzb głowiastych jest ich regularne ogławianie. Warto także sadzić nowe wierzby – drzewa te bardzo łatwo się ukorzeniają, a jako sadzonki wystarczy wykorzystać pędy obcięte z okolicznych wierzb. Tu można znaleźć przepis na wierzbę głowiastą.